Noud Bles is een schrijver die zelf geniet van het proces om een boek vanuit vele hoeken tot leven te wekken. Dat bewijst de leeservaring die we opdeden bij zijn roman De verborgen hand. Een fijnzinnig boek, op z’n minst gezegd. Men wordt van de ene sfeer in de andere ondergedompeld zonder dat daar schokkende gebeurtenissen bij plaatsvinden. Het zit hem namelijk allemaal in het rijke taalgebruik – mooie metaforen – en beschrijvingen van situaties. Een boek waar je doorwandelt en ieder hoofdstuk eens bevestigend knikt, omdat je denkt wat gevonden te hebben dat later weleens een rol kan gaan spelen.
Een aantal scènes volgen mekaar op naar aanleiding van de dood van een eigenzinnige toneelregisseur, waarvan de verteller de vertaler en persoonlijke vriend was. De regisseur komt te overlijden waarna het allemaal mysterieus wordt, gezien de gebeurtenissen nog steeds door hem georkestreerd blijken. Of toch weer niet? En was dat in het verleden al niet zo? Met die gegevens wordt de lezer doorheen het boek gestuurd. Af en toe krijgt men een aanwijzing die in de juiste richting kan gaan, waarna er terug wordt gegrepen naar een moment uit het verleden die zin heeft om de context die zal volgen te vatten. Een mooie wisselwerking tussen toen en nu houden je als lezer behoorlijk in de ban rond wat nog kan komen. Dat en een aantal mooie kanttekeningen, zoals verwijzingen naar muziek die om de zoveel tijd terugkomen en waarvan je je constant afvraagt of ze een grotere rol gaan beginnen spelen in het verhaal. Liefde, vriendschap en nostalgie gaan in dialoog met het mysterie rond de pas overleden Jurriaan.
Het fijne is dat de term De verborgen hand als daadwerkelijke werktitel voor een toneelstuk wordt gebruikt, zodat de context op verschillende manieren kan gevat worden. Net dat is ook een spel waardoor je constant op een ander spoor van perceptie wordt gezet.
Een boek voor de lezer die van hints en nuance houdt. Een sfeer die zich gestaag maar zeker opbouwt.
Uitgeverij Aspekt – 9789463382496 – 224 blz. paperback
