Lieftallig macaber, oud zeer, achter de gevels, titels zoeken, tussentitels zoeken om dit boek te kunnen beschrijven – het zichtbare onzichtbare of het onzichtbare zichtbare, u kiest.
Het decor van het boek “Dochter”van Lenny Peeters doet in de eerste plaats wat – met alle respect – Steinerschoolachtig aan. Een meisje dat rondloopt, dartelt en wondjes en pijntjes geneest met bloemblaadjes, speelt met de buurjongen, luistert naar papa.
De toon verandert want niets is hoe het lijkt. De cavia’s moeten voor het meisje dienen als surrogaatfamilie. Maar hoe creëer je nu de perfecte familie als je zelf niet weet wat echte normen zijn? Het meisje leeft ook in een totaal achtergestelde situatie, geen barbiepoppen maar cavia’s en soms konijnen – met alle macabere gevolgen van dien. Ergens doet het denken aan een klein huisje waar meer hokken achter staan dan er huis is, golfplaten en asfalt tussen heidekruid en boterbloemen in – u nam vermoedelijk al eens de trein naar de Kempen – eveneens met alle respect. En hoe de cavia’s lief voor mekaar mogen zijn, zo mag de buurjongen ook lief zijn voor dochter, en wie weet zelfs papa. Want wat is nu lief zijn?
En toch, ergens gebeurt er iets onlief – rechtvaardig of onrechtvaardig, een plots besef, een verdoken gevoel? Waar komt dat bebloede mes vandaan, en de politie, enz…
“Dochter” van Lenny Peeters (1975)is een geslaagde debuutroman, een boek dat je in een ongekende spanning houdt gezien de situatie zo duidelijk is dat niet alle woorden moesten worden neergeschreven.
Winnaar van de Bronzen Uil 2018
Uitgegeven bij Prometheus
www.uitgeverijprometheus.nl
ISBN9789044633894
Beschikbaar op papier en elektronisch via bol.com:
