Herinnert u zich de fantastische reeks All creatures great and small nog, gebaseerd op de veeartsenverhalen van James Herriot? Wel, dan is dit boek spek voor uw bek.
Was vroeger alles beter? Het blijft een moeilijke vraag en het antwoord zal wel ergens in het midden liggen. Maar wat met zekerheid kan gezegd worden, de veeartsen van toen waren de mannen die de gaas doen brannen. Geen wachtdiensten of flashy groepspraktijken, super computergestuurd materiaal. Je carrière begon de dag dat je was afgestudeerd en de eerste dag vakantie zou zich zo ergens rond je pensioen bevinden. En toch werd alles met de grootste liefde gedaan, want de veeartsenij zat in je bloed.
Art meets Art
Schrijfster en ook fotografe van dit boek Katrien Vervaele ging de veeartsen van toen opzoeken, luisterde naar hun verhalen en pende ze neer voor Stichting Kunstboek. Het begon eigenlijk al bij de studie die pakken zwaarder was. Waar men vandaag de dag een Degree in Vet Medicine moet halen om aan de slag te kunnen, moest je toen nog doctoreren mét proefschrift om de stiel te kunnen uitoefenen. Je moest kunnen naaien als de fijnste borduurster en je scalpel kunnen bewegen als Rodin. Dierenarts zijn was een kunst, een métier. Er werd gegaan voor paardenmiddelen in plaats van eindeloos geleuter. Genezing stond voorop.
De nachten waren moordend, tijdens het kalverseizoen lag de menselijke voortplanting binnen het veeartsengezin stil, waar ook iedereen meewerkte om de praktijk draaiende te houden. Infrastructuren waren nog overbodig in stallen. Keizersneden werden bij kaarslicht of pillicht uitgevoerd en de boer moest er maar op rekenen dat de veearts op tijd zou zijn, want een gsm had hij niet. Echtgenotes waren getrouwd met de telefoon en veeartsenkinderen liepen niet met rode mercurochroomknieën over de speelplaats, maar met een flinke dot bruin blinkende jodiumtinctuur.
Nuchter bij den druppel
De dierenarts genoot naast de pastoor en de burgemeester van een sociale functie en moest op een flink aantal gebakjes en aperitiefjes per dag rekenen en zorgen dat niemand werd beledigd. Meestal was dat moeder de vrouw die met haar maaltijd in de steek werd gelaten omdat manlief weer moest vertrekken.
Veeartsen van toen beschikten bijgevolg over een flinke portie relativering. Er werd niet rond de pot gedraaid, wat door boeren en mensen met gezond verstand op prijs werd gesteld. De hond of poes genezen was belangrijker dan hem aaien alsof hij de jouwe was en eens lief lachen. En toch was er het kleine hartje wanneer een dier stierf, want geen patiënt of boer was een nummer.
Voetnoot van de recensent: Papa was er ook zo eentje…
Stories uit de Stal – Katrien Vervaele – ISBN 9879058566157 – Stichting Kunstboek
Allez, omdat we het niet kunnen laten