Herinnert u zich nog de platenkast van uw grootouders? Daarin stonden platen met klassieke muziek. Chopin, Schubert, het heeft allemaal iets nostalgisch om daaraan terug te denken. Wel, dat is iets waar deze opname met pianomuziek van Frédéric Chopin door Thomas Boodts en woord door Antje De Boeck ook voor zorgt, dat geborgen gevoel van toen. Iets ouds en toch iets nieuws tegelijk. Tijdloos wanneer je er je vinger wilt opleggen.
Samen reisden ze afgelopen jaar doorheen de Vlaamse theaterzalen en schonken een extra dimensie aan de poëtische muziek van de Poolse componist en de poëzie van muze George Sand.
Dimensies, dat is iets waarvan deze opname doorspekt is. Ten eerste is er de historische dimensie van de piano waarop het geheel wordt uitgevoerd. Een Pleyel pianoforte, model Petit Patron uit 1846. Dit instrument is ongeveer gelijk aan de geliefkoosde piano van Chopin zelf. Het speciale geluid wordt vooral gekleurd door de hamerkoppen, die zeer zeldzaam nog origineel zijn bij historische instrumenten. Laat die instrumenten nu net de grote liefde zijn van pianist Thomas Boodts. Een liefde die doorschemert tijdens zijn spel.
Het begint allemaal zoals bij een theateropvoering zelf. Men hoort het stemmen van de piano waardoor men al lichtjes in de sfeer komt. Nee, deze opname overvalt je niet, maar laat je rustig mee in de atmosfeer komen van toen. Een man, een klavierpoëet aan de piano en zijn muze die ernaast zit en warm en passioneel proclameert. Tijdens de eerste helft van de opname gaat de eer volledig naar het instrument. Het geheel wordt zeer rustgevend ingeleid, telkens afwisselend een Mazurka en een Nocturne. Ze intensiteit, passie en warmte nemen constant toe als in een mooi liefdesverhaal waar men naar mekaar toegroeit. Als een pianist en zijn geliefkoosde instrument. Dit alles leidt naar een klaterend hoogtepunt in de Nocturne opus 48 nr1. Melancholisch mooi.
De B-kant van de plaat gaat nog een dimensie verder. Actrice Antje De Boeck geeft zich totaal over en leeft zich totaal in in de rol van muze George Sand. Met de pianomuziek van Boodts op de achtergrond draagt ze gedichten voor en volgt daarbij de tonen van de piano. Frans en Pools. Haar warme stem begint met momenten te zingen en dan gaan actrice en pianist in symbiose. Alles wordt dialoog. Men weet niet meer of het de pianist is die de stem volgt of omgekeerd. Ze zijn verweven en alles voelt o zo juist. Men mag wegdromen naar een salon van toen… waar de deuren van dicht zijn, maar waar enkel de componist is achtergebleven op dat pianobankje. Enkel hij en de muze. Mooi.
De plaat is te verkrijgen via de betere muziekhandel waaronder http://www.crescendo-music.com – 7436957648614
Thomas Boodts : De klank van die Pleyel… dit moest wel op vinyl…