Het begon allemaal onschuldig. Een jonge molenaar is onderweg. Het onbekende leidt hem naar een molen waar hij niet alleen werk vindt, maar ook de liefde ontdekt. Hij verliest zijn hart aan de mooie molenaarsdochter. Zijn liefde wordt echter niet beantwoord. Hier ontstaat de mooie mix aan emoties die Schuberts Die Schöne Müllerin te bieden heeft. De jongeman kan er dan eenvoudig uitgezien hebben, zijn innerlijke karakter biedt naïviteit samen met intens hoge opmerkzaamheid. Het zorgt voor een zeker fatalisme. Het is de stroom die hem naar de molen leidde die hem zal troosten.
Vele vragen komen naar boven bij de zelfmoordgedachten van de jongeman, vragen die de uitvoerders van dit album, bariton Konstantin Krimmel en pianist Danie Heide zich ook durven stellen. Moet een man dan altijd sterk zijn? Ze leggen er statistieken naast waaruit blijkt dat 75 procent van alle wanhoopsdaden nog steeds door mannen worden gepleegd. Langs de andere kant hebben vrouwen dan weer meer last van depressie. Het verhaal achter deze liederen vertelt helemaal niet het verhaal van de sterke man, maar van de naïeve jongen die het allemaal zelf probeert te verwerken en zich uiteindelijk letterlijk laat meevoeren door de stroom.
Hartzeer, frustratie volgen op prille ontluikende gevoelens. Dit is een opname vol emotie, waarin de zanger zich volledig ten dienste stelt van de gevoelens van de arme molenaarsjongen. Men wordt gedijend op de warme stem van de bariton, vloeiend op de pianoklanken meegesleurd in zijn wanhoop. Net dat is het mooie van Schubert. Zijn pure gevoel voor liefde en zijn wanhoop bij het uitblijven van een antwoord. Hartzeer die zo oprecht is weergegeven dat ze haast op sadistische wijze mooi wordt. Muziek die ook helend kan zijn. Stel je voor dat je liefdesverdriet er zo herkenbaar in wordt, dat je je zo kan identificeren waardoor je je begrepen en geborgen voelt waardoor er helemaal geen verlangen naar fatalisme is. Muziek heelt. Deze opname is er een mooi voorbeeld van.
Alpha 929 http://www.outhere-music.com