Dobrinka Tabakova’s album Sun Triptych bevestigt opnieuw haar unieke positie binnen de hedendaagse muziek. Haar stijl is geworteld in de tonale traditie, maar steeds vervuld van een fijnzinnige moderniteit en een subtiel gevoel voor ruimte en tijd. In deze opname, uitgebracht door ECM New Series, krijgt haar muziek de transparante akoestiek die haar klankwereld nodig heeft: warm, organisch en ongedwongen in haar emotionele gelaagdheid. De drie delen van het titelwerk vormen een boog tussen licht en schaduw, beweging en verstilling. De muziek straalt iets rustgevends uit, maar onder het oppervlak sluimert een voortdurende innerlijke spanning, die de luisteraar meeneemt in een bijna fysieke beleving van het klankverloop.
Wat opvalt, is de sterke band tussen structuur en poëzie. Tabakova’s harmonieën ademen met een natuurlijk ritme, alsof ze voortkomen uit een onzichtbare ademhaling. De instrumentatie is helder, maar nooit afstandelijk. In het samenspel tussen viool, altviool, cello, piano en orkest ontstaat een sonoor weefsel dat soms doet denken aan de warmte van kamermuziek en even later openbloeit tot een symfonisch panorama. Haar melodische lijnen zijn eenvoudig maar geladen met betekenis; ze ontwikkelen zich langzaam, soms bijna aarzelend, en vinden dan plots een bijna stralende richting.
De uitvoerders weten die fijnzinnige balans tussen precisie en vrijheid perfect aan te voelen. Hun interpretatie laat ruimte voor de resonantie van iedere noot, zonder te vervallen in sentimentaliteit. Vooral in de langzame passages wordt de kracht van de stilte tastbaar: de muziek lijkt te ademen, te wachten, te luisteren naar zichzelf. De opname vangt dat fragiele moment waarop klank overgaat in sfeer. Het resultaat is een geheel dat niet alleen de technische beheersing van de musici toont, maar ook hun vermogen om de innerlijke rust en bezieling van de composities te laten spreken.
Sun Triptych is geen schreeuwerige of vernieuwende schokgolf, maar een bedachtzame en eerlijke verkenning van licht, kleur en klank. De muziek lijkt te groeien vanuit het verlangen om te verbinden: met de natuur, met het menselijke hart, met stilte. Ze bezit een openheid die de luisteraar niet dwingt, maar uitnodigt tot meevoelen. In dat opzicht is dit album een verfijnde getuigenis van hoe hedendaagse muziek kan ontroeren zonder te verklaren, en kan vernieuwen zonder te breken met de traditie. Het is een werk dat zowel intellectueel prikkelt als emotioneel raakt, en dat lang blijft nazinderen, als zonlicht dat traag wegebt aan de horizon.
ECM New Series 2670 487 8558 http://www.outhere-music.com