We maakten vorige week kennis met de nieuwe EP van Anna Rune, The Secret. Heel eerlijk was ze, over de eetstoornis waar ze vier jaar lang door moest en die haar inspireerde tot het schrijven van deze song. In het kader van de week voor geestelijke gezondheid praat ze heel open met ons, in de hoop dat anderen er moed uit scheppen om ook te kiezen voor een positieve aanpak van hun probleem, van hun geheim
Anna Rune deelt The Secret, nu ook met u – Cultuurpakt.be
“Het deed mijn mentale gezondheid deugd, zo open te zijn. Ik zie het als een soort van verwerking dat ik dit album kon maken. Het was vooral de drang om opnieuw plezier te maken, dat me tijdens de coronaperiode deed beslissen om in de studio te kruipen, het willen muziek maken in een zware tijd.
Hoe meer informatie ik kreeg over eetstoornissen, hoe meer ik besefte dat er heel wat mensen in mijn omgeving zijn met eetstoornissen, of een ander psychisch probleem. De oorzaken, de triggers zijn ook allemaal heel verschillend. Je kan dat gewoon niet standaardiseren. Ieder probleem is anders, en praten is de enige optie. Alleen de stap zetten om te praten is zo ontzettend moeilijk. Je loopt gewoon met een geheim en een innerlijke stem verplicht je bijna het binnen te houden.
Het is een gevoel van absolute controle die je niet kwijt wil raken. Je richt je leven volledig in om die controle te kunnen behouden, wat en wanneer je eet, want de controle is je enige houvast. Je eten is je constante uitgangspunt. Vaak reageert de omgeving daar ook met onbegrip op en ziet men het als aanstellerij, terwijl het net een heel diep geworteld probleem is, psychische ziektes zijn nu eenmaal complex, er bestaat geen pilletje om jouw specifieke gedachte plots te doen omdraaien.
Er is ook het gevoel dat iedereen rond jou heen op de tippen van zijn tenen loopt, want niemand weet hoe te reageren. Vaak zeggen ze dat je gewoon moet eten, mee moet komen naar familie of vrienden. Maar je kan die ziekte geen dagje uitschakelen.
En toch is er licht aan het einde van de tunnel. De juiste therapie met de juiste gesprekken die je door al die lagen van opgebouwd defensiemechanisme heen trekt, die het je aanvankelijk zo lastig maakt tot je over die drempel bent dat het langzaam wegebt. Ik zou er zelf echt niet uitgeraakt zijn zonder hulp . Ik hoop dan ook dat iedereen die met iets zit, dat kan ook iets heel anders zijn dan een eetstoornis, erover durft te praten en hulp zoekt om er ook uit te raken.
Wat voor anderen een gewoon album is – en dat wil ik ook dat het dat voor mensen die van muziek houden kan zijn – is voor mij een monumentale overwinning.
Ik ben geen patiëntje meer, ik ben opnieuw muzikant.