De Brusselse Munt is deze dagen het schouwtoneel van Mozarts Lucio Silla. Het verhaal over de bloeddorstige tiran die zijn geliefde Giunia gevangen houdt zou één van de donkerste opera’s zijn die hij ooit componeerde. Toch werd de opvoering in De Munt dankzij een aantal speelse elementen een verhaal van hoop.
Mozart was zestien jaar oud toen hij Lucio Silla componeerde, een leeftijd waarop hij muzikaal aan het experimenteren was met zijn maturiteit. Daar waar het verhaal achter deze opera het contrast tussen absolute liefde en absolute macht weergeeft, gaf de enscenering het contrast weer tussen de duistere volwassen gedachten van de componist tegenover zijn eeuwig kindse inborst.
Lucio Silla, de wrede dictator werd van zijn Romeinse villa naar een hedendaagse variant verhuisd die naargelang de enscenering het verlangde ronddraaide. Dit zorgde voor een mooie continuïteit, men moest op geen enkel moment het verhaal loslaten. Een klein minpuntje was wel dat men op een gegeven moment de deur bovenaan rechts aan het podium zag opengaan gezien de technici tijdens de eerste acte het licht achter het podium niet dempten tijdens hun interventies. Een ludiek pluspunt was het inzetten van echte waakhonden (met acteertalent) rondom Silla’s eigendom.
Celia, Silla’s zus werd door sopraan Ilse Eerens neergezet als schoolmeisje. Terwijl ze met een poppenhuis speelde, werden haar poppen het slachtoffer van al haar grillen. Als een naïeve tiener droomt Celia van de echte liefde, die in haar ogen Cinna is – de handlanger van haar broer. Ze speelt met witte sluiers en dartelt samen met haar poppenhuis over de scène. Dubbelspion Cinna werd sterk gespeeld door sopraan Simona Saturova. Een net maatpak en het kapsel van een manager/bodyguard zorgden samen met de juiste lichaamshouding voor het gewenste effect. Qua zangprestatie kon ze echter pas vanaf de tweede acte overtuigen met een sterke Nel fortunato istante, voorafgegaan door Celia’s van naïviteit doorspekte Se il labbro timido.
Wanneer we het hebben over de liefde tussen Giunia en Cecilio, kon enkel Giunia het publiek overtuigen hoe sterk ze wel was. De Nederlandse sopraan Lenneke Ruiten zorgde met haar stembeheersing en ravissante présence voor het staan of vallen van de productie. Iedere door haar gezongen aria stond recht overeind. Tijdens het duet D’Elisio in sen m’attendi met sopraan Anna Bonitatibus – die de rol van Cecilio vertolkt – kwam dit nogal contrasterend naar voor. Misschien was Cecilio ook wat te sjofel gekleed in dat ruitjeshemd met kaki broek tegenover de heldere verschijning van Giunia. Toch dient gezegd dat Bonitatibus een mooie prestatie neerzette tijdens het zingen van de aria A se morir mi chiama. Deze werd opgevoerd in de bewerking van Anna Maria (Nannerl) Mozart, voorzien van de nodige ornamenten. Het drama van Cecilio die voelt dat hij zal sterven na zijn mislukte aanslag op het leven van Silla was naast het accent op vocale techniciteit sterk present.
Tenor Jeremy Ovenden was zeer sterk in het neerzetten van zijn personage, wat de toch beperktere draagwijdte zijn stem – niet te onderschatten want hij was samen met Carlo Allemano in de beperktere rol van vriend Aufidio één van de twee tenoren naast maar liefst vier sopranen – goed maakte. Het orkest werd met volle overgave door Konzertmeister Satenik Khourdoian geleid. Ook het koor leverde een sterke prestatie tijdens het ondersteunen van Giunia’s wanhoop tijdens de eerste acte.
De derde korte acte werd een mooi besluit van hoop. Silla’s rijk brokkelt af. Hij geeft op gezien liefde van het volk noch van een vrouw afdwingbaar is. Hij geeft zich over en laat Giunia vrij om bij haar geliefde Cecilio te zijn. Zo werd het verleden naar het heden geprojecteerd tijdens een liefdesverhaal met politieke wortels.
- WAT: Lucio Silla – Opera in drie acten van Wolfgang Amadeus Mozart – Libretto: Giovanni De Gamerra
- WIE: Antonello Manacorda, Tobias Kratzer, Rainer Sellmaier, Manuel Braun, Reinhard Traub, Krystian Lada, Martino Faggiani, Jeremy Ovenden, Lenneke Ruiten, Anna Bonitatibus, Simona Saturova, Ilse Eerens, Carlo Allenoma
- WAAR: De Munt, Brussel
- WANNEER: 2 november 2017
- Foto’s: © Hofmann