Het was een moeilijke opdracht. Klassieke muzikanten proberen al decennia lang het publiek te overtuigen van het tijdloze karakter van teksten. En dan komt de uitzondering die de regel bevestigt; Frauenliebe und – Leben. Het negentiende eeuwse beeld van de vrouw was nu eenmaal veel poplariserender dan het beeld dat we vandaag kennen. Toen was het vooral belangrijk een goede echtgenote en moeder te zijn, daarvoor werd men gewaardeerd en bemind. De gedichten van Adalbert von Chamissos uit 1930 bevestigen deze rollen toch wel. Hoe toch de schoonheid uit deze door Robert Schumann getoondichte liederen tevoorschijn te toveren? Dat ontdekten sopraan Carolyn Sampson en pianist Joseph Middelton.
Eigenlijk volstaat het om zich in de geest van Clara Schumann herself te verplaatsen. Het was zij tenslotte die als begenadigd pianiste het oeuvre van haar toch wel mentaal labiele echtgenoot tot een succes maakte. Hijzelf verzon niet de meest aantrekkelijke titels voor zijn werken. Door te combineren uit zijn verschillende cycli, gaf Clara het werk van haar echtgenoot een fris elan.
Er is gekozen voor die liederen van Schumann, die door Clara werden gespeeld omwille van de liefdevolle inhoud naar de vrouw toe, niet naar de volgzame echtgenote, waarbij men nog mag liefhebben omwille van de liefde zelf, waarbij men zich verwondert over iemands aanblik of waarin de vrouw als evenwaardige partner binnen de relatie wordt aangesproken. De rol van de vrouw, die door haar geliefde op een voetstuk wordt geplaatst, gewoon omdat ze is wie ze is. Het huwelijk wordt gezien als een groot vraagteken, maar een daad van liefde, zoals het vandaag de dag wordt gezien.
En zo wordt het geheel, dankzij de mooie keuze aan liederen zeer actueel en o zo liefdevol ontroerend opgevoerd op deze CD. Een heldere vrouwenstem, gedragen door de handen van een zachte man. Clara wilde haar man en de wereld wijsheid en liefde brengen, en dat is nog steeds een tijdloos gebeuren. Beluister dit samen, bij valavond,…
BIS2473 – http://www.outhere-music.com