Corona heeft vele muzikanten aan het denken gezet. Bij sopraan Anna Prohaska was het niet anders. Tijdens de pandemie zong ze hele concerten vanop haar terras. Ze zag parallellen met de donkere middeleeuwen, toen ziekte-uitbraken courant waren, maar ook met de kerkelijke koormuziek van bvb. Johann Sebastian Bach waarin leven en dood worden bezongen. Zelfs de Beatles waren vergankelijk, John Lennon werd vermoord en Leonard Cohen is ook al niet meer. En toch, wat ze ons allen nalieten, lijkt wel voor eeuwig.
Dat is waarom het leven moet gekoesterd worden. Prohaska werkte voor dit project opnieuw samen met het La Folia Barockorchester o.l.v. Robin Peter Müller. Zij worden vooral geprezen omwille van hun improvisatievermogen, iets wat toch wel belangrijk is bij het reconstrueren van middeleeuwse stukken waar vaak slechts fragmenten van zijn teruggevonden. Guiillaume de Machaut en Lorenzo da Firenze waren beiden actief aan het componeren tijdens de pestepidemie. Een tragiek die duidelijk voelbaar is in hun muziek, waarin uitgereikt wordt naar het eeuwige leven, naar de terugreis naar de Schepper, naar eenzaamheid en reflectie. Het is dat wat in Leonard Cohen’s Halleluja terug te vinden is. Het nummer werd in volle AIDS-tijdperk geschreven. Hier hoort u het op viola da gamba. Alsof het nog intiemer kan!
Het wordt allemaal nog een pakje mystieker wanneer we – ongeacht of we er in geloven – te weten komen dat de hemelconstellatie tijdens de vorige pandemieën grote gelijkenissen kende met de huidige.
Sfeervol gezongen en gespeeld, geen eindeloos gelamenteer maar bezinning, viering en beleving. Het einde dat een nieuw begin is. Een speelse Purcell, een volkslied, een stukje Johannespassie, Dietrich Buxtehude die de engelen aanroept,…
Een album dat generaties verenigt in een bezielde belichting van het onvermijdelijke.
Alpha Classics Alpha 745 – http://www.outhere-music.com