Acht cello’s. Oei, zegt de muziekleek, da’s behoorlijk wat klassiek! De klassiek-liefhebber denk onmiddellijk aan een of andere avant-garde werk. Geen van beide stellingen klopt echter. Het Amsterdamse cello octet is niet modern of klassiek, maar zeer eigenzinnig zichzelf en brengt dan ook heel eigenzinnige muziek binnen een al even bijzondere opstelling.
De cello’s bevinden zich in een achthoekige opstelling en kijken mekaar aan. Het publiek gaat daar nog eens rond zitten zodat het geheel perfect in cirkels kan uitdeinen en in beide richtingen kan circuleren om zo de ervaring te maximaliseren. De compositie in serievorm van Michael Gordon op dit album, heet dan ook heel toepasselijk 8 (eight-acht).
Het is bovendien een fijn experiment om dit album met hoofdtelefoon te beluisteren omdat men dan de baslijnen los van de melodielijnen hoort rondgaan. Dit komt door de speciale choreografie waarbij alle cello’s beurtelings bas- en melodielijn op zich nemen. Zo evolueert de geluidswaarneming van tweedimensionaal naar driedimensionaal. Geluid is geen vlakke lijn, maar een standbeeld. Gordon ging voor het getal acht omdat het een mooi rond gevormd getal is, waarin alles rondgaat, net zoals bij de cello’s tijdens hun samenspel.
Een boeiende CD die je in een hogere dimensie brengt vanwege de structuur van het geluid zelf. Muziek is magie, het maakt dat de mens kan terugkeren naar de essentie en loskomt van de rest.
Cantaloupe Music, CA21159 – http://www.outhere-music.be