Rachel Talitman doet het weer met haar label Harp&Co. Fijnzinnig als ze is, steekt ze haar neus uit naar componisten die absoluut de moeite waard zijn en die het repertoire van haar geliefde instrument hebben verdedigd. Zo weet ze meermaals per jaar een absoluut topalbum uit de mouw te schudden, waarbij ze ook hedendaagse componisten en topsolisten een mooie en vooral terechte plaats in onze muziekgeschiedenis weet te bezorgen. De eer viel deze keer te beurt aan componist Luigi Concone en fagottist Mavroudes Dakis Troullos. Het mooie is dat zowel de Israëlische harpiste als de Grieks-Cypriotische fagottist België als tweede thuisbasis in de armen hebben gesloten. Ze verdiepen zich in onze muzikale traditie en vertolken met grote vreugde het werk van onze (jonge) componisten.
Heel veel weten we niet af van de Italiaanse componist, behalve het feit dat hij in het begin van de negentiende eeuw een prachtig oeuvre schreef en daarbinnen een aantal composities naliet de uniek zijn binnen hun soort. Ze combineren namelijk de harp en de fagot, wat een zeer uitzonderlijke combinatie is. Ook ging de man wel eens op reis. Zo belandde hij bvb. in Parijs.
De componist bleek bewust of onbewust een bruggenbouwer in tijd en stijl, een man van de evolutie. Het was dan ook een boeiende periode waarin het classisisme nog weelde en elementen van de barok introduceerde. Maar ook de romantiek loerde om de hoek. Men ervaart daardoor een mooie overgang, binnen een zeer eigen stijl. Klassieke structuren krijgen een haast lyrisch, romantische klank. Men ervaart hier heel mooi hoe de klassieke sonate-vorm zich gaat transformeren tot een experimentele vrije stijl tijdens de volle romantiek. Vooral een verfrissend resultaat.
Er werd ook mooi voor gekozen om de evolutie weer te geven in de volgorde op het album. Eerst wordt gekozen voor een sonate die men als naïef zou kunnen beschrijven, maar die vooral zeer ontwapenend overkomt. Vanaf de tweede sonate gaat men met Concone op reis naar de nieuwe muzikale ontwikkelingen van zijn periode. De composities worden steeds meer magistraal en fijnzinniger dramatisch – zoals men dat bij de ouverture van een opera kan ervaren.
http://www.harpandco.be– dubbele CD