Op 28 mei verschijnt het debuutalbum Mundane van Fiona Brown, jawel beste liefhebber, op vinyl . Het album weerspiegelt de maatschappij op een warme, kleurrijke, maar ook kritische manier. Vanuit het gecultiveerde ‘crazy’ word je door cyberspace en climate strikes meegenomen naar onbegrensde liefde. Het zijn extreme, maar zeer realistische verhalen over de zoektocht van de mens.
Voor een aantal songs werd samengewerkt met voor een aantal songs ook samengewerkt met muzikanten Neil Fraser (tindersticks), Simon Casier (Balthazar), Steven Van Gelder (Geike, Driftwood) en Tom Barbier (Ozark Henry).
Wat wij vooral ervaren is een heerlijk gevoelspallet aan sounds, dat je meeneemt op reis. Tonaal, atonaal, digitaal en organisch, een heerlijke merge en toch een heel eigen geluid. Het album klinkt lekker eerlijk en kijkt je confronterend aan in het gezicht. Het is een geheel aan sferen, met daarbinnen kleine sub-sferen. Het is als door die ene straat lopen en aan ieder deurtje aankloppen en even mee aan tafel gaan zitten. Wij klopten even aan bij Fiona zelf.
Fiona Brown:
Het zijn eigenlijk allemaal op zichzelf staande verhaaltjes, facetten van de maatschappij, Naast organisch geluid, werd er veel geprocessed. Ik hou daarvan, het is gewoon interessant. Ik ben zelf heel snel verveeld door muziek, en na drie keer horen kan ik een nummer beu zijn. Daarom probeer ik in mijn eigen nummers meerdere lagen te verwerken. Telkens iets nieuws horen en ontdekken, wanneer je een track beluistert is een must wat mij betreft. Niet eindeloos herhalen, maar blijven zoeken.
Ik werk heel erg vanuit mijn gut feeling. Wanneer ik aan een nummer begin, weet ik bij het begin nog niet waar het me naartoe zal brengen. Meestal heb ik iets in mijn hoofd en zoek de gepaste geluiden waarop ik vocaal begin te improviseren. Ik ben dan zo moe dat ik ga slapen en het tijdens de nacht vergeet. Wanneer ik de dag erna alles opnieuw beluister, en ik krijg er echt een goed gevoel bij werk ik het uit. Dat is best wel een precisiewerk. Het is belangrijk exact de juiste sound te creëren om het juiste gevoel op te roepen. Ik heb het gevoel een verhaal te vertellen, en wil de luisteraar mee op reis nemen, zoals ik mezelf tijdens het proces mee op reis neem. Ik kan er geen vinger op leggen maar aan het einde van de rit, zit er steeds een lijn in het geheel.
Mijn man, Staf Verbeeck, is klank engineer en producete het album. Geluid is in ons gezin echt iets vanzelfsprekends. Toen ik hem leerde kennen, viel alles op zijn plek. Het draait niet allemaal om akkoorden en melodieën en men maakt geluid niet enkel mooier met organische geluiden. Ik heb enorm veel geëxperimenteerd om de juiste software te vinden die bij mij past om steeds weer de geschikte sounds te vinden. Het is als een speeltuin die me toelaat om bij ieder gevoel een juiste sound te zoeken.
https://www.fiona-brown.com/mundane/