Al vijfenzestigmiljoen keer werd hij minstens gestreamd, hij speelde op Tomorrowland, Dour Festival en Gilles Peterson’s Worldwide Festival, won talloze Awards en veroverde de wereld zowat met zijn vorige albums en releases. Hij weet daarbij vele werelden te verenigen. Funk, R&B, reggae, dub en volgens ons zelfs een beetje klassiek zelfs.
De Belgische producer en DJ Poldoore blijft er ijzig kalm onder. Het hele Go out and Play gebeuren zegt hem niets. Maar vergis je niet. Het wil helemaal niet zeggen dat hij niet ondergedompeld is in zijn wereld van Soundscapes. Hij is een old skool vakman, die liefst de hele dag experimenteert in zijn studio tot hij het perfecte product heeft. Geen gekke mutsen, of bokkesprongen. Niet dat hij daar iets op tegenheeft, integendeel zelfs. Hij is de man van het geluid.
Poldoores debuutalbum Street Bangerz Vol. 6: Playhouse werd in 2012 opgepikt door het in Los Angeles gevestigde downtempo-label Cold Busted (de hitsingle But I Do heeft tot nu toe meer dan 20 miljoen Spotify-streams) en was een wereldwijde hit.
Na de release van zijn tweede album in 2014, The Day Off, werden meteen ook Poldoores ambities groter. In 2019 releaste Poldoore Mosaic, een prachtige weergave van zijn steeds evoluerende vakmanschap. Het viel ook het muziektijschrift Rolling Stone op: “Poldoore’s ability to marry different era’s and genres into a smooth, timeless blend”
Zijn nieuwe album Soft Focus gaat nog meer naar de essentie dan ooit.
Hij neemt je mee op reis naar de diepe melancholische krochten van zijn muzikale ziel met een album waarin de fans zijn onmiskenbare handtekening zullen herkennen en waarin de pure soundfreaks urenlang zullen verdwalen en ontdekken.
Ik heb echt de uitdaging gevonden om dingen te laten kabbelen. Geen al te grote ups en downs, geen grote climaxen. Het moet niet zot zijn, maar ik heb wel graag dat het plaatje klopt. Ik wil het altijd een interessante luisterervaring maken door allerlei dingen bijna te verstoppen in het geheel. Zo kan je heel aandachtig luisteren en je telkens terug verbazen. Het is voor mij een uitdaging om de luisteraar gekluisterd te houden.
Ik heb bewust heel intense sferen willen creëren. Het nummer Umami duurt bijvoorbeeld meer dan vijf minuten en neemt je helemaal meer op die flow. Soms krijg ik wel eens te horen dat het fijne loungemuziek is, en dat flatteert me langs de ene kant wel. Maar langs de andere kant hoop ik dan wel dat mensen die muziek ook gewoon eens thuis opzetten, omdat ze dan pas gaan horen hoezeer je erin kan wandelen.
Ik ben super perfectionistisch wat details betreft. Ik wil interessante geluiden maken, dingen waarbij de mensen geraakt worden door die ene nuance. Ik ben supertrots dat ik zo vaak op spotify word gespeeld, maar ik zie mijn muziek als een geheel, als een concept. Spotify zorgt er al snel voor dat mensen in playlists verzeild geraken. Ze zoeken liedjes. De volgorde is ook steeds belangrijk. Ik hou ervan om een wereld te creëren waarrond men in de juiste volgorde en met de juiste indrukken reist.
Ik gebruik ook graag analoge dingen binnen elektronische muziek. Dat moeten zelfs geen instrumenten zijn. Het is enorm tof wanneer die dingen het publiek opvallen.
Dat ik op de achtergrond bleef is niet echt opzettelijk. Ik werk graag in mijn huisstudio, het componeerwerk op zich blijft bijna een ambacht. Ik vind het gewoon moeilijk om mezelf te verkopen en vind mijn muziek belangrijker dan wie ik ben. En toch vind ik het zelf tof om af en toe te weten wie er achter een album of een boek zit. Dus ik ben bewust meer interviews gaan doen.’
U kunt de Soft Focus ontdekken op het nieuwe album. Just listen and don’t stop!