Harpiste Rachel Talitman zit echt niet stil, dat is nu wel bewezen. Opnieuw is ze erin geslaagd een sprankelend album te creëren binnen het label Harp & Company,met op de cover een alleszeggend schilderij van Guri Stark. Harp en fluit, de centrale instrumenten bij deze opname, bespeeld door Talitman zelf en fluitiste Esti Rofé. Nieuw repertoire, speciaal voor de gelegenheid gecomponeerd door Israëlisch muzikant en componist Yoram Meyouhas (geb. 1967).
Meyouhas begon zijn carrièere bij verschillende Israëlische orkesten als violist en studeerde directie. Zijn composities werden al gauw internationaal uitgevoerd, zoals in Hongarije, Tsjechië, Zwitserland en de Verenigde Staten. Momenteel is hij vooral actief als componist en verdeelt zijn tijd tussen Duitsland en Israël. Zo componeerde hij vier symfonieën, concerto’s, orkest- en solowerk, kamermuziek en zelfs een opera in twee delen over de Holocaust. Hij won diverse (inter)nationale prijzen.
Zelf verklaart hij steeds aangetrokken geweest te zijn tot de harp en de fluit als instrumenten apart, waardoor het een mooie uitdaging was om te schrijven voor de combinatie ervan. Dit album bedraagt drie van zijn composities: een Sonate, drie Psalmen en een dubbel concerto met strijk kwintet, gebracht door het Israël Strings Ensemble. Het geheel staat onder de professionele leiding van dirigent Doron Solomon, die eveneens een mooie internationale carrière heeft genoten, maar die vooral laat merken hoezeer hij zelf van het dirigeren van deze muziek geniet. Dit alles is duidelijk hoorbaar binnen de finesses die hij nauwkeurig neerzet.
De Sonate bestaat uit vier bewegingen die van sierlijk naar ritmisch gaan en waarbij de instrumenten met mekaar dialogeren, soms in herhaling, soms in vraag en antwoord om uiteindelijk met mekaar te versmelten in vinnige passages. Het heeft iets toverachtigs en sierlijk, als een wandeling door een soort tuin van Eden. Men hoort paradijsvogels die zich voortbewegen tussen kleurrijke bloesems en sierlijke takken. Zo ook hoort men de zangpartijen die zich schuilhouden achter de melodielijn binnen de Drie Psalmen. Het lijkt wel een paradijszang uit verloren bijbeltijden. Deze bijna historische sfeer zet zich trouwens tijdens het gehele verloop van het album verder. Het is ook als zeer rustgevend te ervaren, zelfs met het expressieve karakter van het Dubbele Concerto, waar tijdens de strijkers de fluit- en harplijnen absorberen om ze vervolgens te laten gedijen op hun ritme. Genot is een sleutelwoord. Dit maakt dat het album zowel te savoureren valt voor melomaan als liefhebber.
Een album waarbij u het raam wil openzetten om binnenkort onder de lentezon te genieten van al wat ontwaakt. Fris, klaterend, helder en kleurrijk.
CD5050-49