Sopraan Asmik Grigorian heeft ervoor gekozen om beide versies van Richard Strauss’ ultieme meesterwerk, gecomponeerd in 1948, op te nemen: de versie met orkest en de veel zeldzamere versie met piano. Waarom?
Omdat “één” voor mij nooit genoeg is :)” schrijft Asmik. “Mijn grootste interesse bij het opnemen van beide versies was dat ze elk verschillende kleuren nodig hebben – zelfs als het hetzelfde stuk is. Mikko Franck is een van de beste dirigenten van dit moment en maakt alles eenvoudig, zoals alle echt speciale dingen op deze planeet dat zijn. Markus Hinterhäuser is gewoon een goochelaar in alles wat hij doet. Door samen met hen muziek te maken, heb ik het gevoel dat ik er niet alleen voor sta.
De Litouwse sopraan, die elk operapodium in vervoering brengt en bij de Opus Klassik Awards 2023 werd uitgeroepen tot “Zangeres van het Jaar”, presenteert nu haar derde opname voor Alpha Classics. Voor haar wordt het ultieme meesterwerk van Richard Strauss geassocieerd met het idee van eenzaamheid, de eenzaamheid van de kindertijd, de eenzaamheid van de kunstenaar… maar geen ongelukkige eenzaamheid, eerder een reis naar oneindigheid.
Een dromerige omgeving die zelfs met veel nostalgie is opgevat. Het is een beetje als terugreizen naar je kindertijd en je inbeelden waar je toen allemaal aan dacht. Wat je dromen waren en wie je wilde worden en dat allemaal spiegelen aan je eigen heden. Het is het grijpen van de melancholie die leeft in de ziel van de kunstenaar die voelt dat hij alleen staat op de wereld, maar de betekenis ervan toch moet kunnen communiceren. Een opname met een diepe ziel en toch iets onschuldigs en ontwapenend. Fris.
ALPHA 1046 http://www.outhere-music.com