En hoe gaat het in uw leven? Bezig en chaotisch? Voelt u zich nog met beide voeten op de begane grond of heeft u ereerder nood aan eens flink te schreeuwen? Allemaal perfect normaal, we kennen geen rustpunten meer en laten het natuurlijke tempo der dingen niet meer toe. Die innerlijke toxiciteit is gewoon heel erg menselijk en typerend voor deze tijden. De in L.A wonende en in San Francisco opgegroeide singer-songwriter Ethan Gold nodigt ons uit om de wereld te gaan beschouwen vanuit een introvert standpunt, om zo de echte dingen des levens te ontdekken.
We ontdekten een letterlijk Down to Earth album, dat ons op een rustige, bewuste en getuigenisvolle manier de wereld laat bekijken vanuit het venster van de artiest. Zijn teksten werken op zulke manier dat het publiek begrijpt hoe dezelfde patronen uit onze nabije omgeving zich vertalen naar de volledige maatschappij. Daarom nodigt hij ons uit om op stap te gaan en te vertrekken vanuit onszelf, vanuit onze eigen toxische verblijfplaats. We kunnen daar bij bomen zijn, die alles waarnemen in stilte doorheen de seizoenen en diepe wortels in de grond groeien.
Dit album is het eerste binnen een trilogie, die ons vertelt hoe het zit terwijl we van poppy ritmes genieten.
Ethan Gold:
City
Ik koos de titel Earth City omdat het een metafoor is voor het appartement van waaruit ik toxiciteit ervaar. Ik denk dan vooral terug aan de tijd waarin ik nog opzettelijk lelijke muziek wilde maken op een onvolwassen manier. Schoonheid en gratie dienen een innerlijk besef te worden, een geweten. Daarom schrijf ik vaak ’s nachts, het geeft me de kalmte die ik nodig heb om de muziek te laten inzinken en er een product van te maken, een medicijn, dat ik kan doorgeven aan mensen om hen zo bewust te maken op alles wat er verkeerd gaat. Ik wil dat men het onbekende leert zien door het te horen. Dat mijn publiek het zo aanvoelt, maakt me gelukkig.
Positive popsongs
Ik ben een believer. Er is geen anti-oorlogfilm en kunst moet mooi zijn, punt. Ook ik moest evolueren. Veel mensen willen choqueren en willen schreeuwen op de wereld over onrecht, over recht, over hun waarden en waarheden. Introverten maken hierbij geen schijn van kans om alles tot zich te nemen. Ik hou ervan liedjes te brengen die berusting en besef brengen, maar die nog steeds popsongs zijn. Brutaliteit brengt enkel maat brutaliteit met zich mee. Zo vind ik het bijvoorbeeld vreselijk dat er zo negatief over het uiterlijk van vrouwen kan gesproken worden, waardoor ze een heel laag zelfbeeld ontwikkelen. Ik hoop dat vrouwen zich begrepen voelen bij het horen van mijn tekst over dit onderwerp.
Whitness
Als kind, reed ik elke dag opnieuw over de Golden Gate Bridge met de schoolbus. Met alle mist, was dat het moment waarop ik van de stilte genoot die ik door het raam ervoer. Tegenwoordig leven we in een supersnelle digitale maatschappij en we nemen da time out niet meer waar we zo’n nood aan hebben. Daarom is het belangrijk om mensen te helpen een rustpunt te ontdekken. Ikzelf luister graag naar dromerige klassieke muziek, zoals Ravel en Chopin. Ook het Lied-genre geeft me veel innerlijke rust.
Dit betekent niet dat ik geen dramamomenten heb of up tempo songs schrijf. Ik wil dat mensen een reis maken door alle registers van het menselijke sentiment, ook door de harde dingen. Zo is er bijvoorbeeld de stad, die een eigen ziel heeft, een wereld van liefde, maar ook van harde criminaliteit, oneerlijkheid en armoede.
Men zou gewoon naar het volledige plaatje moeten leren kijken terwijl men er door heen wandelt en intussen tot besef komen, dankzij de echte gevoelens die bovenkomen. Zo vindt men evenwicht in alle besef.
Het is een missie, en ze is mooi