Een prachtige cover van een album dat alles zegt over singer-songwriter Marta De Lluvia. Zaadjes die waaien in de wind; het lijkt wel alsof of ze ze allemaal observeert en stuk per stuk hun bewegingen bezingt. De Italiaanse – die trouwens in Brussel woont – heeft iets van een vrouwelijke troubadour.
Ze zingt haar poëzie en trekt er – begeleid op gitaar – mee rond voor al wie het horen wil. Muisstil maakte ze een drukke expositieruimte vol bezoekers. Of iemand er Italiaans begreep, bleef een raadsel. Maar toch, het leek alsof de moedertaal van deze toondichteres plots een zeer vertrouwd gegeven was voor het hele publiek. Het wekte heel wat nieuwsgierigheid op naar wie ze was. Uit een gesprek werd duidelijk dat ze inspiratie haalt uit dagdagelijkse dingen, maar evenzeer uit stemmen van het verleden. Het kan geen toeval zijn dat ze veel voelt voor teksten van Claudio Monteverdi.
En zo is ook haar album, het voelt vertrouwd vanaf de eerste noot. Een warme stem die zingt over liefde, teksten vol beweging en metaforen – een vertaling van de negen nummers kunt u in het boekje vinden. Het album lijkt wel een soort bommetje, een halfuur vol levenslust en warmte.
Grano – verschenen in 2019 – martadelluvia@gmail.com – http://martadelluvia.com/