De in Mechelen – waar hij directeur was van het Stedelijk Conservatorium – geboren en getogen componist Peter Cabus (1923-2000) wordt nog steeds door velen gezien als één van de meest vooraanstaande componisten die Vlaanderen ooit heeft gekend. Hij doceerde aan het Brusselse Conservatorium en de Muziekkapel Koningin Elisabeth en was nog een student van niemand minder dan Jean Absil, André Gertler en Charles Charrès. Hij componeerde meer dan 200 werken in verschillende genres en bezettingen. Zowel als muzikant als als componist kende hij zijn klassiekers en plukte hij gretig uit de rijke muziekgeschiedenis uit onze contreien. Dat was steeds een evenwichtsoefening tussen klassiek muzikaal denken en eigen inbreng. Een van zijn gezegdes was: “Het is de kunst te weten hoe ver ge te ver kunt gaan”. Volgens dirigent, componist en in dit geval uitvoerend pianist Johan Duijck was er een ondeugend grappig jongetje in hem dat steeds grenzen bleef aftasten en plezier bleef beleven aan componeren. Toch was zijn muziek volgens Duijck ook discreet en fijnzinnig en kwamen alle menselijke gevoelens er in aan bod. Rust, harmonie en schoonheid. Zo wist hij ook muziek te beschrijven als een schilderij, als een product van indrukken die hij opdeed in het dagelijkse leven en die hij dan overdacht alvorens hij ze overbracht.
Dit heeft Duijck allemaal willen naar voren brengen in de opname van pianomuziek van Cabus die hij bij het Belgische Label Et’cetera maakte. Speels, fris gekleurd, tonaal in balans. Een caleidoscopisch getinte opname. Een pakkende harmonie die een heel gevoelspalet laat opengaan. Muziek die het plaatje helemaal laat kloppen en die trouw is aan zijn maker. Dit maakt van deze opname een vooral perfect ingeleefd muzikaal portret van de man achter de muziek.
KTC1786 – http://www.outhere-music.com