In deze opname keren de deskundige altviolisten van Phantasm terug naar de onconventionele maar briljante polyfonist Matthew Locke (c1621-77). Onder leiding van Laurence Dreyfus presenteert Phantasm de tweede helft van Locke’s Little Consort, gecomponeerd voor viola da Gamba (diskant), tenor en basviool, en combineert het met drie suites uit het Flat Consort voor mijn neef Kemble, wiens ongebruikelijke groepering bestaat uit gamba en twee basviolen.
Beide sets worden begeleid door een basinstrument, in dit geval de toonaangevende theorbespeler Elizabeth Kenny. Locke’s experimentele, om niet te zeggen libertaire, impuls doordringt de werken, en toch blijft de componist geworteld in het traditionele ethos van strikt contrapunt, en staat hij als een van de laatste kampioenen van de ooit gekoesterde grote polyfone traditie. Meer dan 400 jaar later is zijn muziek nog steeds even fris als altijd.
Ga er nooit vanuit dat, omdat vioolmuziek van nature zacht is, het daarom veilig en zachtaardig is. Op dit album, uitgegeven bij Linn records, demonstreert het altvioolconsort Phantasm, geregisseerd door Laurence Dreyfus, Locke’s opvallende originaliteit en zijn neiging om af te wijken van de mainstream, waarbij hij vrijelijk de regels van harmonie en smaak overtreedt. Geboren in Exeter, schreef hij muziek voor het Londense toneel en bracht hij een turbulente tijd door in Oxford als onderdeel van het hof van Karel II, dat massaal stokken had opgestoken om aan de grote pest te ontsnappen. Hij zou het grote voorbeeld geweest zijn van niemand minder dan Henry Purcell.
Diepe klanken, die verheugen. Een soort van pre-barok waarin nog zeer oude motieven verwerkt zijn met opgewekt karakter. Het heeft haast iets hoofs. Een must voor liefhebbers van oude muziek.
Onze oren zijn misschien niet afgestemd op Locke’s radicalisme, maar hoe meer je luistert, hoe meer zijn stilistische avonturen je naar binnen trekken. U zal deze muziek nergens beter uitgevoerd horen. (The Guardian)
CKD 737 http://www.outhere-music.com