De zevendelige symfonie, recent uitgegeven bij het label Pentatone, was meer dan een decennium in de maak en wordt nu beschouwd als een van Marsalis‘ meest innovatieve en uitgebreide composities, die de reikwijdte van het muzikale erfgoed van Amerika vertegenwoordigt.
Marsalis vertelt: “The Blues Symphony is een zevendelig werk dat een symfonische identiteit geeft aan de vorm en het gevoel van de blues. Het maakt gebruik van regionale en stilistische bijzonderheden van de taal en vorm van het idioom om het basisstandpunt van de blues als muziek over te brengen: ‘Het leven geeft je moeilijke tijden.’ Als je huilt, schreeuwt en schreeuwt om die moeilijke tijden los te laten; wanneer je plaagt, vleit en speelt om ze te verminderen; En als je danst en een gemeenschappelijke gemeenschap vindt door middel van groove, zullen er betere tijden worden gevonden. Hoe dieper de pijn, hoe dieper de groef.”
Hij vervolgt: “Ik geloof dat er een organische en echte verbinding is tussen alle westerse orkesttradities, ongeacht de instrumentatie, en dat het symfonische orkest tradities kan en zal hebben, ongeacht de instrumentatie, en dat het symfonische orkest kan en zal swingen, de blues kan spelen, melodische improvisatie laat zien en de meer virtuoze aspecten van jazz en Amerikaanse volksmuziek met absolute authenticiteit uitvoert.”
Jader Bignamini, die zijn debuut commerciële opname markeert en voor het eerst als muziekdirecteur van het Detroit Symphony Orchestra, Amerika’s op drie na oudste, voegt eraan toe: “Dit dynamische en uitdagende werk vangt de breedte van de Amerikaanse muziek en kan zowel vanuit de orkest- als de jazzwereld worden gewaardeerd. Ik geloof dat het de twee zielen van het Detroit Symphony Orchestra samenbrengt en spreekt over de muzikale erfenis van de stad Detroit en ons thuis, Orchestra Hall.”
Blues Symphony is bedoeld om de erfenis van Gershwin, James P. Johnson, Bernstein, John Lewis en anderen voort te zetten die vastbesloten waren om de innovaties van de jazz in het vocabulaire van het symfonische orkest te brengen. Het werk werd in 2009 geschreven in opdracht van het Atlanta Symphony Orchestra en beleefde in 2015 zijn première in New York door het American Composers Orchestra.
Het is een bijzonder sfeervolle opname – men krijgt “goesting” om te dansen – die je meteen in Amerikaanse sferen – hoog broadway-gehalte ook -brengt, ook ietwat nostalgisch. Opzwepende momenten die de donkere passages verjagen. Een heel levendig werk binnen de rijke traditie van de nieuwe wereld, dat alle muzikale evoluties op het Amerikaanse continent toejuicht.
Pentatone PTC 5187 232 http://www.outhere-music.com