Deze opname brengt op sobere en tegelijk rijke wijze de muzikale wereld van Andreas Hammerschmidt tot leven, een componist die vaak als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Duitse vroegbarok wordt beschouwd. Zijn muziek beweegt zich in het spanningsveld tussen geestelijke devotie en zinnelijke expressie, en het is precies dat evenwicht dat in deze uitvoering met opmerkelijke fijnzinnigheid wordt getroffen.
De stemmen van Capucine Keller en Maxime Melnik vormen het hart van de interpretatie. Keller zingt met een zuivere, ronde toon die warmte en innerlijke rust uitstraalt. Haar stem draagt moeiteloos door de ruimte, zonder ooit hard te worden, en haar frasering verraadt een subtiel begrip van de tekstuele betekenis. Melnik vult haar aan met een helder en bijna instrumentaal getimbreerde tenor, vol soepelheid en lyrische spanning. Beiden verstaan de kunst om hun vocale expressie volledig in dienst te stellen van het woord. Geen enkel gebaar lijkt overbodig, geen klank gezocht: alles is gericht op verstaanbaarheid, zeggingskracht en de natuurlijke vloei van de muziek.
Het ensemble Clematis biedt een klankbasis die tegelijk stevig en transparant is. De instrumentale kleuren – het warme hout van de viola da gamba, de zachte gloed van het orgel en de sobere helderheid van de strijkers – zorgen voor een fijn gelaagd weefsel waarin de stemmen zich moeiteloos kunnen bewegen. De musici ademen met de zangers mee en geven de muziek een levend ritme, een adem die de tekst en de retoriek versterkt. Waar Hammerschmidt een meer contemplatieve toon treft, kiest Clematis voor ingetogen soberheid; waar de componist meer dramatische accenten aanbrengt, klinkt er een subtiele dynamische spanning, nooit forcerend maar steeds met gevoel voor proportie.
Wat vooral treft, is de manier waarop deze opname de spiritualiteit van Hammerschmidts wereld tastbaar maakt zonder ze te idealiseren. De muziek ademt een stille devotie, maar ook een menselijkheid die haar tijd ver overstijgt. De uitvoerders laten horen dat deze composities niet enkel liturgische muziek zijn, maar ook getuigen van een innige gevoeligheid die de menselijke ziel raakt. Het evenwicht tussen ingetogenheid en expressie, tussen vorm en gevoel, wordt met een indrukwekkende vanzelfsprekendheid bewaard.
De opnamekwaliteit draagt bij aan deze ervaring. De klank is helder en ruimtelijk, met een natuurlijke akoestiek die de warmte van de stemmen en de instrumenten recht aandoet. Elk detail van de articulatie en dynamiek is hoorbaar, maar zonder dat de technische helderheid de poëzie in de weg staat. Het resultaat is een intieme luisterervaring, alsof men zich in een kleine kerk bevindt waar de muziek zich als een gebed ontvouwt.
Deze interpretatie bewijst dat Hammerschmidts muziek niets aan frisheid of relevantie heeft verloren. De combinatie van historisch bewustzijn en emotionele eerlijkheid maakt deze uitvoering tot een overtuigend pleidooi voor een componist die nog te vaak in de schaduw van zijn tijdgenoten wordt geplaatst. Alles aan deze opname ademt integriteit en innerlijke rust. Het is een schijf die niet enkel bewondering afdwingt, maar ook stil maakt – een uitnodiging om te luisteren met het hart.
RIC 479 http://www.outhere-music.com