Pianist Bart Amand droomt al sinds zijn vroege jeugd in landschappen, die hij als schilderijen op muziek weet te zetten. Niet klassiek, niet modern, tijdloos en een beetje loungy maar dan vol emotie, filmisch. Zijn album WORX is een mooie verzameling van liederen zonder woorden die hij los van mekaar componeerde, maar een verbazingwekkend goed geheel vormen.
Het is een beetje als op reis gaan met de trein, op een mistige zondagochtend zonder pendelaars, in een eenzame wagon. Bomen, velden, een eenzame fietser, verlaten schuurtjes, en daaronder de vooruit stuwende kracht van de trein die over de sporen rijdt en glijdt. Men ervaart reflectie en dynamiek, natuurlijke ritmes binnen een rustgevend kader.
De toepasselijke titels maken deel uit van een hoopgevende dynamiek van waarnemingen die zich toekomstgericht ontplooien; het leven als reis, nieuwe inzichten en mogelijkheden, observatie. Men kan niet luisteren zonder beelden.
Een album met een positief verlangen naar de toekomst, reflectie en inzicht, waarvan je hart sneller gaat kloppen. Geen website vol grote woorden, maar alles terug naar de essentie. Geen gewauwel maar gevoel.
Goesting in zoveel, dat krijgt men van dit album.