Dit programma brengt componisten samen die voor het grootste deel gedwongen waren hun vaderland te ontvluchten. In 1920 zocht Ivan Wyschnegradsky zijn toevlucht in Parijs, waar hij schreef voor een kwarttoonspiano in een tijd dat in Rusland de geringste dissonantie als een politieke provocatie werd beschouwd. Andrzej Panufnik verliet zijn geboorteland Polen in 1954. Alfred Schnittke vestigde zich in 1990 in Hamburg, acht jaar voor zijn dood, nadat hij het grootste deel van zijn leven in de Sovjet–Unie had doorgebracht. Hoewel Schubert nooit uit Wenen is weggegaan, zijn de pijn en eenzaamheid van zijn innerlijke ballingschap voelbaar in zijn muziek.
Ten slotte emigreerde de Belgische vioolvirtuoos Eugène Ysaÿe vanwege de Eerste Wereldoorlog en het was in de Verenigde Staten, in 1917, dat hij het melancholische muzikale gedicht schreef dat hij hier opnam. Hij stelde zich de vraag of ballingschap niets anders is dan pijn en isolement, of ook een bron van inspiratie die met muziek uitdrukt wat woorden niet kunnen zeggen, en fungeert als het ultieme toevluchtsoord. ‘Laten we luisteren naar wat ze te zeggen hebben’, oppert Patricia Kopatchinskaja, zelf ‘voor altijd ontworteld’. Ze wordt vergezeld door cellist Thomas Kaufmann en haar vrienden van Camerata Bern.
Dit album neemt de luisteraar mee naar het diepste van zijn of haar ziel, naar die momenten waarop we onszelf omwille van een of andere reden ontheemd hebben gevoeld en probeert dit om te zetten in klanken, in schone pijn, melancholie. Ook naar onzekerheden, naar opwinding, muziek die snel wil vluchten. Het steeds zoekende zijn, het steeds onderweg zijn. Het heeft iets van onmacht dat wordt opgeheven door een troostend aspect. Muziek die je moet beluisteren alleen, met volledige stilte op de achtergrond. Het brengt je naar duistere diepten, om dan volledig te ontroeren.
ALPHA 1110 http://www.outhere-music.com