Stel je voor, je maakt per toeval die ene foto die de wereld rondgaat…
Of je schilderij wordt opgemerkt door iemand en wordt een hype via de sociale media…
Sint-Katelijne-Waver – Alles draait bij de tentoonstelling Havet – het Zweedse woord voor de zee – om het schone achter het toeval. Schepen van cultuur Eric Janssens ging een dagje naar zee, zonder te vermoeden dat dit uitstapje het begin zou worden van een geweldig project dat – gekende en minder gekende – kunstenaars opnieuw met hun publiek zou verenigen na de moeilijke covid-periode.
Eric Janssens:
Na de eerste lockdown, de dag na de laatste gemeenteraad voor de grote vakantie besloot ik op dinsdag 23 juni 2020 een dagtrip naar Oostende te maken. Het was uitzonderlijk prachtig weer, geen wolkje aan de lucht, de zee was heel rustig. Aangezien nog niet alle coronabeperkingen opgeheven waren, was er ook heel weinig volk op het strand en in zee zwemmen mocht toen nog niet (denk ik). Toen ik op de zeedijk ter hoogte van de Wellingtonrenbaan mijn blik richtte naar de zee, zag ik een beeld dat je eerder op een verlaten subtropisch eiland zou verwachten. Een leeg strand, blauwe zee zonder schepen of bootjes, een helblauwe lucht. Ik nam mijn (goedkope, bijna versleten) smartphone en richtte die op zee en strand. Door de hevige zon kon ik eigenlijk niet zien wat er op het scherm verscheen. Toen ik een half uur later ergens iets ging drinken bekeek ik het resultaat en dat was verbluffend.
Jaha!
Het deed mij meteen denken aan het gedicht “HAVET” van de Zweedse dichter Göran Palm. (Ik kan wel een beetje Zweeds en zo ben ik ook in contact gekomen met de Zweedse literatuur.). In zijn gedicht HAVET beschrijft Göran Palm hoe kunst de natuur verbeeldt. Veel is te doen over de uitroep “Jaha”. Het zou kunnen dat de schrijver uitdrukt hoe wij ons verhouden tot het verwachte grandioze. Hij laat hier uitschijnen dat iemand die voor het eerst de zee te zien krijgt zucht “O, is het dat maar?”. Als je veel over iets groots hoort praten en je krijgt het dan uiteindelijk in het echt te zien, kan het soms tegenvallen. Net zoals in het Louvre. Dat kleine, uiterst beveiligde en door zovele kijklustigen omringde schilderijtje van Leonardo da Vinci… “Is het dat nu? Ik had er eerlijk gezegd meer van verwacht”. Deze interpretatie kan je inderdaad wel opmaken uit het gedicht.
Louvre
Ikzelf ben echter positief en optimistisch ingesteld en ik zag in die “Jaha” toch eerder een uitdrukking van verwondering, waarbij hij het wonder van de zee vergelijkt met het Louvre. Zo ontstond bij mij het idee om het gemeentehuis van Sint-Katelijne-Waver voor een tijdje om te toveren tot een klein Louvre, dank zij HAVET. Mijn bedoeling was om de foto door verschillende kunstenaars te laten naschilderen en daar dan een overzichtstentoonstelling van te maken. De reacties van de kunstenaars waren heel positief en ik sprak er ook over met recensente Veerle Deknopper, die ook meteen enthousiast reageerde en heel wat kunstenaars aanbracht. Van het idee om de foto “letterlijk” na te schilderen werd al snel afgeweken en iedereen mocht zijn/haar interpretatie aan de zee geven. Tijdens de coronaperiode gaf de tentoonstellingsruimte in het gemeentehuis lange tijd een kale indruk. Daar komt binnenkort verandering in. Met de overzichtstentoonstelling “HAVET” geven we het startschot voor een nieuwe reeks van tentoonstellingen door kunstenaars van binnen en buiten Sint-Katelijne-Waver.
De tentoonstelling is door het publiek te bezoeken tijdens de openingsuren van het gemeentehuis (alle weekdagen van 9 tot 12 uur; dinsdag bovendien van 16 tot 20 uur en woensdag ook van 14 tot 16 uur). Ook is de tentoonstelling op drie zondagen te bezichtigen, namelijk op 13 en 20 maart en 3 april, telkens van 14 tot 17 uur.
Havet (Zweeds)Jag står framför havet. |