Bruno Monteiro weet van aanpakken. Telkens de Portugese violist een nieuw album lanceert, spreekt de dynamiek binnen zijn spel boekdelen. Energiek, trots en doorvoeld, iets waar je mee wil opstaan en dat je humeur voor de dag positief beïnvloedt. Ditmaal wist hij ons te verrassen met muziek van Ernest Chausson en Eugène Ysaÿe. Vaste muziekkompaan van dienst is pianist João Paulo Santos en ditmaal ook cellist Miguel Rocha. Een Belgisch label – Et’cetera – en ook een Belgische componist. Mooi!
Ernst Chausson (1855-1899) groeide op in een liefdevol Parijs gezin, waar muziek niet echt de hoofdrol speelde. Toch kreeg hij via een leraar de liefde voor de Schone Kunsten mee en wist al snel niet meer te kiezen tussen muziek of literatuur. Het was uiteindelijk de muziek die won toen hij op zijn vijftiende piano ging studeren, ondanks hij ook zeer begaafd was als kunstschilder. Hij begon dan misschien met het studeren van rechten, uiteindelijk belandde hij op het conservatorium van Parijs. Hij componeerde zowel werken voor klavier als kamermuziek, orkestraal werk en opera. De link met de Belgische vioolvirtuoos Ysaÿe? Ysaÿe speelde in 1896 de première van zijn Poème voor viool en orkest.
Chausson stond gekend als een timide persoonlijkheid, die een grote liefde voor schoonheid en natuur koesterde. Hij liet zich dan ook graag omringen door kunstenaars uit allerlei disciplines zoals bvb. Monet en Duparc.
Zijn trio voor piano, viool en cello in G min opus 3 opent deze CD en mag gerust een van de mooiste stukken uit de periode van het einde van de negentiende eeuw worden genoemd. Dit ondanks het werk maar koud werd ontvangen door de Société Nationale de Musique. Het werd pas postuum in 1919 uitgegeven.
Het mooie is dat men al deze dynamieken kan horen, alsof men een beetje in een schilderij duikt. Men hoort kleurschakeringen en er mag zelfs een beetje pointillisme bij op een dromerige achtergrond. Alsof men de energie van die culturele periode voelt.
Ysaÿe begon zijn carrière dan weer op zeer jeugdige leeftijd. Hij maakte zijn publieke debuut toen hij zeven jaar oud was en studeerde aan het Brusselse Conservatorium met Wieniawski en later in Parijs bij Henri Vieuxtemps. Hij was gekend voor zijn mooi vibrato, zijn romantische accenten en warme klanken. Naast zijn gekendere stukken, schreef hij ook twee muziekgedichten die u hier te horen krijgt. Het eerder donkere Poème Élégiaque werd opgedragen aan Gabriel Fauré. Net dat daagde Chausson uit om zijn eigen Poème te gaan schrijven. Het Méditaton-Poème werd geschreven in 1910, maar pas gepubliceerd in 1921. De violist-componist wilde steeds zeker zijn van zijn stuk dat enkel het allerbeste zou gepubliceerd worden. Het werk werd opgedragen aan cellist Fernand Pollain en kent een rapsodisch karakter.
Met dit album wordt muziek benaderd die misschien niet door de massa gekend is, maar die zo erg de moeite waard is om op de kaart te zetten en te worden geproefd, gesmaakt en genoten.
KTC 1729 http://www.outhere-music.com