Lorenzo Perosi (Piemonte 1872-1956) is een componist die voor de romantische traditie ging en toch een heel eigen cachet wist te geven aan zijn muziek. Hij stamde uit een geslacht van muzikanten, de meeste van zijn voorouders waren kerkmuzikant. Zelf kreeg hij op achttienjarige leeftijd al een aanstelling als organist in de abdij van Montecassino, de eerste van een reeks benoemingen – o.a. in Venetië. Later zou hij zelf als priester worden gewijd.
Hij schreef tussen de 3000 en 4000 werken. Giacomo Puccini zou over hem hebben gezegd dat er meer muziek in zijn hoofd zat dan in de hoofden van hemzelf en Mascagni samen. Hij gaat voor beleving en drama, duidelijk hoorbaar in zijn oratoria en opera’s. Hij werd tijdens zijn leven zo vaak opgevoerd, dat het haast niet te geloven is dat hij de dag van vandaag niet in een adem wordt genoemd met alle grote traditionele namen. Hij dirigeerde zijn opera’s ook vaak zelf.
Na de dood van zijn vader in 1908 kreeg hij echter last van psychologische problemen. Het gevolg was dat hij steeds meer instrumentale muziek zou gaan schrijven. Hij begon met zijn pianoconcerto in A mineur en een aantal symfonische werken die hij telkens aan een Italiaanse stad zou opdragen. Hij schreef in totaal 30 kamermuziekwerken – drie strijktrio’s, zestien strijkkwartetten, vier pianokwintetten, een suite voor viool en piano, een voor cello en piano, een koraal met variaties voor strijkers en een aantal composities voor harmonium, piano en orgel. De meeste van deze werken werden geschreven tussen 1920 en 1930.
De vier pianokwintetten (ca. 1930-1931), waarvan u er op deze opname twee te horen krijgt, hebben een spontaan, open, vruchtbaar karakter. Fris en fijnzinnig. Het mooie aan de kwintetten is dat men de ervaring voelt die Perosi over al die jaren heeft opgebouwd. De strijkers en piano dialogeren volop als in een uitwisseling van klank en melodie. Liefhebbers van laat romantisch werk met een spiritueel kantje zullen hier zeker hun gading in vinden. De componist zou zijn collega componist Ermanno Wolf-Ferrari gezegd hebben dat hij zo graag kwintetten schreef, omdat hij ze ook zelf wilde uitvoeren. Hier en daar gaat hij zelfs de experimentele toer op door wat lichte dissonanten te verwerken. Het werd zijn persoonlijke speeltuin. Die jeugdige nieuwsgierigheid kan duidelijk worden gehoord.
Uitvoerder op dit album is Matteo Bevilacqua, een jonge eveneens Italiaanse pianist die samen met het Roma Tre Orchestra Ensemble de interesse in Perosi van de eerste noot weet op te wekken. http://www.matteo-bevilacqua.it
NAXOS 8.574049 http://www.outhere-music.com