Karel V stierf in 1558 in een klooster en liet daarbij een rijk achter waarin de zon nooit onderging. Hij kende echter een leven vol afscheid en rouw. Zijn vader stief wanneer hij zelf nauwelijks zes jaar oud was en zijn moeder herstelde nooit van het verlies. Hij moest ook vroeg afscheid nemen van zijn vrouw Isabelle van Portugal. Omdat zijn rijk zo groot was, was hij ook constant onderweg.
Een heel stabiel leven had hij dus niet ondanks alle pracht en praal. Het heeft iets melancholisch. Toch vond hij de troost in muziek, waarin hij werd geïntroduceerd als kind in Vlaanderen, door toedoen van zijn tante, Margareta van Oostenrijk. Zij had een hof vol kunstenaars en intellectuelen die graag hun werk aan de jonge Karel opdroegen. Karel was hierdoor begeesterd en werd al gauw een begenadigd musicus, sterk in de polyfonie. Verder mag gezegd dat iedere gebeurtenis in zijn leven muzikaal werd opgeluisterd. Van zijn doopsel en huwelijk, over zijn kroning tot andere politieke evenementen. Zo ontstond ook de Capilla Flamenca, zijn eigen muzikaal instituut, gebaseerd op de Capilla Real van zijn ouders Philips I en Juana van Spanje. Hij maakte van muziek de zichtbare uitdrukking van zijn rijk en droeg bij aan de verspreiding van de Franco-Vlaamse muziektraditie. Uiteindelijk kwam deze muziek en dus ook de polyfonie tot volle expansie in de zestiende eeuw.
Deze opname gaat op zoek naar de man achter de keizer, die ergens koos voor eenzaamheid binnen zijn eigenzinnigheid en anderzijds regeerde over een enorm rijk. Toen hij teruggetrokken stierf, moeten er achteraf toch wel drieduizend begrafenismissen over heel Europa hebben plaatsgevonden.
Deze opname gaat niet enkel op zoek naar melancholie, maar viert ook het leven van de keizer. Als een mis samengesteld door Pierre de Manchicourt (waarvan ook werk), hofcomponist en Karels zoon, directeur van de Capilla Flamenca. Er werd gekozen voor componisten die betrokken waren bij de Capilla Flamenca en tijdsgenoten die samen de pracht en diversiteit en daardoor ook de grootte van het rijk weten weer te geven. Maar toch is er een heel grote plaats voor sereniteit. Liederen die het hart beroeren en daardoor de mens achter de keizer naar boven halen, sterfelijk en met echte emoties. Het is een beetje als alle kleine mooie lichtpuntjes ontdekken die achter een grotere complexiteit schuilgaan. Net daardoor klinkt alles zo zuiver, verheugend en oprecht. Alsof de zon nog eenmaal boven het rijk van Karel V mag opgaan, om daarna zelfvoldaan en tevreden te rusten.
Ramée RAM 2401 http://www.outhere-music.com