Today’s hits yesterday, dat is het motto van jazzpianist Scott Bradley’s Postmodern Jukebox: hits van de laatste decennia omzetten in muziekstijlen van de jaren’ 20 tot de jaren ’60. Grosso modo. Ragtime, jazz, motown, doo-wop, ze hebben het allemaal in de vingers. De band, in wisselende bezettingen, maar steeds met topmuzikanten, is al jaren een internetfenomeen en reist de wereld rond. Vrijdag hielden ze halt in de foyer van het Casino Kursaal in Oostende voor een uitbundige vintageparty.
Tatum Langley liet met ‘Basket Case’ van Greenday meteen zien dat haar podiumpresence even stevig is als een panna cotta waar een heel pak gelatineblaadjes in ging. Dat zou ze later nog bevestigen in ‘All about that bass’, maar vooral met de The Weeknd-cover ‘Die for you’ die voor de gelegenheid James Bond-allures werd aangemeten. Beklijvend! Wat een stem ook, alle registers werden aangeboord en Langley switchte moeiteloos van de ene emotie naar de andere.
Rauw
Een heel andere stem was die van Sarah Potenza, die de rauwheid ervan uitspeelde in een New Orleans blues-versie van ‘The power of love’ en die lijn consequent doortrok in een burlesk ‘Bad guy’ van Billie Eilish. Effie Passero bouwde rustig op, te beginnen met ‘It must have been love’ van Roxette, om naar het einde van de set toe een bijzonder intense versie van Cohens ‘Hallelujah’ te brengen die de zaal tot verstomming bracht.
Ook Rogelio Douglas Jr zorgde voor heel wat vocale hoogstandjes: met de vintage jazzcover ‘Radioactive’ van Imagine Dragons bijvoorbeeld, de retrosoul in ‘Use Somebody’ van Kings of Leon en de zinderende gospelversie van U2’s ‘I still haven’t found what I’m looking for’.
Wasbord
Postmodern Jukebox katapulteert je naar verschillende periodes uit het verleden van onze pop- en rockmuziek. Die gevarieerdheid zorgde ervoor dat de twee uren, waarvan je geen minuut kon stilstaan, voorbijvlogen. In een mum van tijd hoorde je The Andrew Sisters, een wasbordversie van ‘It’s not unusual’, doemde een wall of sound op en zag je een acrobaat van een tapdanser het beste van zichzelf geven.
Postmodern Jukebox is vooral een ode aan de livemuziek, heel goed uitgekiend, tot in alle details. Het speelplezier druipt van de bandleden, en dat werkt aanstekelijk.
PMJ, is, om kort te gaan, een groot muzikaal retrofeest op hoog niveau.
En eentje dat, wat mij betreft, gerust wat langer had mogen duren.
