Maar liefst vier maanden moesten we het stellen zonder fysieke aanwezigheid op concerten. Het werd een tijd van veel prachtige initiatieven online, maar toch waren we bijzonder opgetogen dat een eerste concert zich aanbood. Dat het Belgische muziek betrof, was een extra oppepper. De van oorsprong Luikse componist Désiré Pâque (1867-1939) had een zeer bewogen leven. Dat zijn oeuvre dit in de verf zet is dan ook vanzelfsprekend.
Het Brusselse Spilliaert Trio plant midden juli de opname van hun album rond deze boeiende componist in een studio te Mons. Na honderd jaar onterecht zo goed als onder het stof te hebben gelegen, liet Pâque ons via de muziek zijn toch wel romantische en passionele ziel kennen alsook door de drie trio’s en twee kortere stukken voor piano en viool en piano en cello die op het album terug te vinden zullen zijn. Zijn bewogen leven bestond uit een carrière als leraar compositie in o.a. Sofia, Athene, Lissabon, Parijs en Hamburg. De lokale folklore beïnvloedde zijn composities sterk. Slavische lyriek wordt via sterke, diepgaande dialogen en semi-monologen van vooral de strijkers uitgewerkt ondanks het feit dat hij zelf organist-klavecinist van opleiding was. Zo ook het eerste trio dat we te horen kregen. Een tweede trio benadrukte het maritieme karakter van zijn ervaringen – hij reisde per boot – en heeft door het klaterende water en rollende golven eerder impressionistische kenmerken, waar het Bulgaars geïnspireerde trio eerder aansluit bij de Weense school. Tijdens dit trio en zijn latere werk hoort men een licht geflirt met het atonale, vooral tijdens de opbouwende partijen. De drie trio’s werden mooi van mekaar gescheiden door twee gevoelige werken, waaronder een Adagio Sostenuto voor viool en piano dat volgde op de Bulgaars geïnspireerde compositie. De combinatie van beiden gaf haast een Schubertiaans gevoel, maar dan zonder de tranen.
Pâque koos voor zelfzekere levensvreugde in de plaats van mooie pijn. Het kortere stuk voor cello en piano klonk dan weer als een brok passie. Pure romantiek, de snaren van de cello hebben het geweten. Ook daar had Pâque voeling mee, hij huwde maar liefst vier maal. Af en toe neemt men in de pianopartijen leuke accenten waar die af en toe zelf een beetje richting contrapunt à la Johann S. Bach gaan. Kleine accenten, grote gevoelens, sprekende dialogen. De man zou nooit stukken herwerkt hebben, maar steeds recht voor de raap in blok hebben gecomponeerd. Désiré Pâque moest wel herontdekt worden!
Een mooie afsluiter betrof een ludieke compositie van tijdgenoot en eveneens Belgisch componist Alex De Taeye.
Het album met al dit moois verschijnt volgende zomer. We kijken alvast uit.
Het Trio Spilliaert is opgericht in Brussel en ontleent zijn naam en zijn oorspronkelijke inspiratie aan de schilder Léon Spilliaert. Het trio brengt drie jonge, getalenteerde muzikanten samen, die aan de Belgische Koninklijke Conservatoria hebben gestudeerd: pianist Gauvain de Morant, violist Jean-Samuel Bez en cellist Guillaume Lagravière.
Het volgende zomerse concert kunt u bijwonen op zondag 26 juli, eveneens op de binnenplaats of bij slecht weer in La Grange – Kasteel Karreveld. Het Atacama Trio trakteert u die dag op composities van Haydn, Beethoven en Glinka. Spread the word!
