Tekst: Wilfried Westerlinck
Pascal Schmidt, viool en Anne Van den Bossche, piano zijn in het ware leven man en vrouw, en als musici zijn ze uitgegroeid tot gedegen kunstenaars die de al te dikwijls betreden paden mijden als de pest. Het programma dat ze op donderdag 23 januari speelden op de Brusselse Middagconcerten in het Instrumentenmuseum(MIM) was daar een duidelijk voorbeeld van. Wie heeft er in godsnaam al gehoord van de Franse componisten Gabriël Dupont of Henri Woollett?
Ook de kamermuziek van Darius Milhaud (1892-1974) komt niet zo erg veel voor op concertprogramma’s en zeker niet zijn allereerste Sonate, die hij schreef in 1911 als 19 jarige. Het is zijn opus 3 en is geconcipieerd in de geest van Gabriël Fauré. Dat was duidelijk in het eerste deel met zijn lange melodische frasen en zijn rijkelijk gestrooide kleurharmonieën, die vooral in het tweede deel mooi tot hun recht kwamen in het ingetogen samenspel van beide musici. Voor het derde deel ging hij zijn inspiratie halen uit de Provençaalse volksmuziek, maar deinsde niet terug om er wat hele-toons- toonladders mee in te verwerken.
Er werd het opgekomen publiek even rust gegund met een deeltje uit de suite ‘ Journée de printemps ’ van Gabriël Dupont (1878-1914). Dupont werd in Normandië geboren, was leerling van Jules Massenet en Charles-Marie Widor. Hij overleed op 36 jarige leeftijd aan tuberculose. Het ‘ Au matin ‘ voor viool en piano dateert uit 1901. Het is een zachtmoedig werkje met een langoureus thema met verrassende harmonieën en motievenspel tussen beide instrumenten. Een mooi en verleidelijk stuk: een perfecte overgang naar het sluitstuk van dit concert.
Met de Sonate nr.3 in D van Henri Woollett (1864-1936) werd het grote klankregister opengegooid. Ook deze componist is een totale onbekende in het concertcircuit en best mogelijk dat we de creatie bijwoonden van deze uitgebreide Sonate, duidelijk gemodelleerd naar de Sonate van César Franck. Ook Woollett was een leerling van Jules Massenet, maar ook van Raoul Pugno. Deze laatste onderhield een jarenlange relatie met Nadia Boulanger en was leraar harmonie aan het Parijse conservatorium. Het was duidelijk dat de beide musici zich in deze vioolsonate als vissen in het water voelden. Het brede lyrische en genereuze gebaar in de viool wordt ondersteund door een soms al te dominant virtuoos uitgewerkte pianopartij . Het tweede deel was verrassend door zijn pit en zijn gebaldheid. Spijtig dat de finale beweging wat tegen viel. Het leek me dat de componist veel te veel ideeën op elkaar wou stapelen om een zo groot mogelijke indruk na te laten. Eigenlijk een wat onnuttige keuze, waardoor het ganse werk toch een ongelijkmatige indruk naliet.
Een programma dat werkelijk bol stond van de ontdekking! Het talrijk opgekomen publiek dankte de uitvoerders met een hartstochtelijk applaus en werd daarvoor beloond met een pareltje van Stéphane Grappelli.
In deze vervlakkende tijd vraagt het durf om een dergelijk programma te brengen, en het is geweldig dat de Brusselse Middagconcerten hiervoor ruimte en de mogelijkheid geven !
ww.
donderdag 23 januari 2025 -12.30u
Middagconcerten van Brussel
Pascal Schmidt, viool en Anne Van den Bossche , piano
werk van D.Milhaud ; G. Dupont en H. Woollett.